میزان مجاز زنگ زدگی میلگرد جهت استفاده در بتن چقدر است؟
بر خلاف تصور عامه (و قشر عظیمی از مهندسین ما) زنگ زدگی آرماتورها به هیچ عنوان باعث کاهش چسبندگی بتن با فولاد نمی شود. آیین نامه بتن ایران (آبا) در مورد زنگ زدگی می نویسد: ۴-۸-۱ میلگردهای فولادی را باید در محلهای تمیز و عاری از رطوبت انبار کرد تا از زنگ زدگی و کثیف شدن سطح آنها جلوگیری گردد. ۴-۸-۲ میلگردهایی که تا حد پوسته شدن زنگ زده باشند بویژه میلگردهایی که بطور موضعی و عمیق دچار خوردگی شده اند، بدون انجام آزمایش و حصول اطمینان از انطباق مشخصه های آنها با مشخصه های مورد نظر و در نظر گرفتن کاهش احتمالی سطح مقطع ، قابل استفاده در بتن آرمه نمی باشند. بنابراین مطابق آیین نامه بتن ایران در صورتی که زنگ زدگی منجر به پوسته شدن و یا خوردگی عمیقنشده باشند مصرف آرماتور در بتن بلامانع است. دراین دومورد ممنوعیت نیز بحث بر سر آن است که آیا میزان کاهش سطح مقطع منجر به کمتر شدن میزان سطح مقطع مورد نیاز در طراحی شده است یا خیر؟ بسیاری از اعمال نظر های سلیقه ای مربوط به بند اول میشود که در آن تاکید شده باید از زنگ زدگی میلگرد جلوگیری نمود. اما همانگونه که مشاهده میشود ،حکم ممنوعیت مصرف تنها برای میلگردهای پوسیده صادر میگردد. این آیین نامه در فصل هشتم خود میگوید: ۸-۱-۴-۴ : میلگردها نباید در معرض هیچگونه آلودگی با اثر زیان آور بر چسبندگی آنها از قبیل گل، روغن و سایر پوششهای غیر فلزی مضر قرار گیرند. این بند در خصوص زنگ زدگی صحبت نمیکند لیکن به عنوان یک قاعده کلی میگوید: میلگرد”نباید در معرض هیچ نوع آلودگی با اثر زیان آور بر چسبندگی” قرار گیرد. اما آیا زنگ زدگی کامل قشر رویه آرماتور موجب کاهش چسبندگی می گردد . در ظاهر بله اما به نظر میرسد که آزمایشات صورت گرفته بر روی آرماتور های زنگ زده خلاف این نظر را دارند. که در ادامه به بررسی و بازگوی پاره ای از این آزمایشات خواهیم پرداخت. آیین نامه بتن ایران “آبا” در فصل هشتم آورده است: ۸-۱-۴-۵ : میلگردها نباید در معرض خوردگی ، به میزانی که به کاهش سطح آنها منجر شود قرار گیرد. در این بند آیین نامه به صراحت معیاری برای “نباید” خود بیان کرده است. مشکل اینجاست که مرسوم شده با مشاهده آرماتورهایی که سطح رویه آنها دچار زنگ زدگی گردیده از برس کشی و در مواردی که زنگ منجر به پوسیدگی شده باشد سند پلاست را لازم میدانند . گرچه مورد دوم مطابق مقررات و الزامی است لیکن برای آرماتور زنگ زده ، برس نزدن بهتر از برس زدن است. دومین مرجع تصمیم گیری در خصوص بتن، مبحث نهم مقررات ملی ساختمان میباشد. در زیر بررسی میکنیم که آیا این مبحث استفاده از آرماتور زنگ زده را ممنوع ساخته است؟ فصل چهارم این مبحث نهم می نویسد: ۹-۴-۱۳-۱ : میلگردهای فولادی را باید در محلهای تمیز و عاری از رطوبت و گل وخاک و سایر آلودگی ها نگهداری کرد تا از زنگ زدگی و کثیف شدن سطح آنها جلوگیری شود. همانگونه که مشاهده میشود این بند تکرار تلفیق دو بند ۴-۸-۱ و ۸-۱-۴-۴ آیین نامه آبا می باشد. و مطلب تازه ای ندارد. ۹-۴-۱۳-۳: میلگردهای پوسته شده باید ماسه پاشی و پس از برآوردن ضوابط مذکور در بندهای ۹-۴-۷ و ۹-۴-۸ مصرف شود ، رفع پوسته ها با استفاده از برس سیمی و سایر روشهای مشابه مجاز نیست. ۹-۴-۸-۲ : در مورد میلگرد هایی که تا حد پوسته شدن زنگ زده باشد به ویژه میلگرد هایی که به طور موضعی و عمیق دچار خوردگی شده باشند باید پس از ماسه پاشی آزمایشات (الف) و (ب) بر روی نمونه های آنها انجام شود. الف)آزمایش و کنترل مجدد موارد مذکور در بندهای ۱ تا ۵ فوق.(بند های ۱ تا ۵ مربوط به مشخصات مکانیکی میلگردها می باشد. ب)اندازه گیری مجدد قطر اسمی میلگردها و مطابقت آن با رواداریهای مذکور در استاندارد ۳۱۳۲ ملی ایران. همانگونه که مشاهده می شود مبحث نهم نیز ممنوعیتی برای استفاده از آرماتورهایی که به طور سطحی زنگ زده اند قایل نشده است. اما چرا آیین نامه استفاده از آرماتورهای زنگ رده را ممنوع نکرده است؟ توضیح زیر از کتاب “دستنامه اجرای بتن” ¹ جهت روشن کردن مطلب انتخاب شده است: ” ۳-۵ حمل و انبار کردن آرماتورها آرماتورها باید به روشی حمل و انبار شوند که دچار خمیدگی در خارج از صفحه شکل داده شده نگردند. آنها نباید مستقیما روی زمین انبار شوند.انبار کردن آرماتورهای فولادی در فضای باز باعث زنگ زدگی آنها در بیشتر موارد میشود. مناسب بودن آرماتورهای زنگ زده موضوع بحث برانگیزی طی سالهای گذشته بوده است. مطالعات انجام شده تا سال ۱۹۲۰ نشان می دادند که یک لایه نازک زنگ یا پوسته اکسیدی محکم به جای اثرات زیان آور بر روی چسبندگی بین فولاد و بتن ، عملا باعث بهبود خواص چسبندگی فولاد می گردد. پس از جنگ جهانی دوم تا کنون هم یک سری مطالعات پیوسته و اساسی نتیجه مذکور را مورد تایید قرار داده است