فولاد به عنوان ماده‌ای با مشخصات خاص و منحصر بفرد، مدت‌هاست در ساخت ساختمان‌ها کاربرد دارد. قابلیت اجرای دقیق، رفتار سازه‌ای معین، نسبت مقاومت به وزن مناسب، در کنار امکان اجرای سریع سازه‌های فولادی همراه با جزئیات و ظرافت‌های معماری، فولاد را به عنوان مصالحی منحصر و ارزان در پروژه‌های ساختمانی مطرح نموده است. به نحوی که اگر ضعف‌های محدود این ماده، نظیر مقاومت کم در برابر خوردگی و عدم مقاومت در آتش سوزی‌های شدید به درستی مورد توجه و کنترل قرار گیرند، امکانات وسیعی در اختیار طراح قرار می‌دهد که در هیچ ماده دیگر قابل دستیابی نیست.
اگر دهانه خرپا یا شاه‌تیری بیش از ۸ متر باشد، برای جبران تغییر شكل در اثر بار مرده باید قبلاً به آن كوژ یا خیز منفی (پیش خیز) یا تغییر شكل رو به بالا بدهید. مقدار تغییر شكل را مهندس محاسب تعیین می‌كند.
برای جلوگیری از خوردگی قطعات فولادی حداقل ضخامت اجزای اعضای سازه‌ای كه در فضای خارج و در معرض عوامل جوی یا اثرات خورنده دیگر قرار دارند، از ۶ میلیمتر كمتر نباشد. در محیط‌های خشك و به دور از هر گونه آثار خورندگی، این مقدار به ۵۵ میلیمتر كاهش می‌یابد.
به كار بردن روش‌های گرم كردن موضعی یا تغییر شكل مكانیكی برای ایجاد انحنا و یا از بین بردن آن (راست كردن خم) مجاز است. دمای موضعه‌ای گرم شده نباید از ۵۶۵ سانتیگراد برای فولادهای قوی مخصوص و ۶۵۰ درجه سانتیگراد برای فولادهای نرمه بیشتر باشد. صافكاری آهن آلات در درجه حرارت‌های بالا به نوعی كه رنگ محل تحت حرارت آبی باشد، مجاز نیست.
لبه‌هایی كه با شعله بریده می‌شوند، (و در آینده محل وارد شدن تنش‌های كششی بزرگی خواهد بود) باید كاملاُ یكنواخت و خالی از ناهمواری‌های بیش از ۵ میلیمتر باشند. ناهمواری‌ها و خراشیدگی‌های بیش از ۵ میلیمتر را باید با سنگ زدن و در صورت لزوم با جوش هموار تعمیر كاری كرد. همچنین لبه‌های بریده شده با شعله كه مصالح جوش در آن قرار خواهد گرفت، باید تا حد امكان عاری از ناهمواری و بریدگی باشد.
در درزهای فشاری كه در آنها انتقال نیرو از طریق فشار تماسی مستقیم قسمتی از ظرفیت اتصال را تشكیل می‌دهد، باید سطوح قطعات در تماس، به وسیله تراش دادن، سوهان زدن، سنگ زدن و روش‌های مناسب دیگر به خوبی آماده شده باشد.
در بلند كردن قطعات به ویژه شاهتیرهای بلند و خرپاها باید از نقاط مخصوص كه قبلاً معین شده، با احتیاط كامل به منظور جلوگیری از ایجاد تنش زیاد در قطعه استفاده كرد.
به منظور تصحیح نقایص جزئی ساخت معمولاً می‌‌توان از تراش، ضربه و یا بزش كم استفاده كرد، ولی هرگز نباید از مشعل برش، مخصوصاً برای رفع نقایص قطعات اصلی كه معمولاً تحت فشار هستند، استفاده نمود. استفاده از مشعل ممكن است در رفع نقایص تیرهای فرعی كه تحت فشار نیستند،، مجاز باشد. در هر صورت، پس از رفع نقص، تمیزكاری سطوح، مخصوصاً سطوحی كه روی هم قرار می‌گیرند، الزامی است.
در صورتی كه در ابعاد نهایی اسكلت فلزی انحرافاتی مشاهده شود، اگر مقادیر آنها از مقادیر انحراف مجاز نصب بیشتر نباشد، كار انجام شده در ردیف كار خوب به شمار می‌آید. به طور كلی، هر یك از قطعات نصب شده باید شاغول یا تراز شود و در محور صحیح تشخیص طبق نقشه قرار می‌گیرد، به شرطی كه انحراف آن از ۵۰۰/۱ بیشتر نباشد.
در نصب قطعات فلزی همواره خطرات جانی وجود دارد؛ بنابراین باید كلیه نكات ایمنی، چه از نظر پوشش و چه از نظر كاری رعایت شود. قطعات فلزی در نصب مقدماتی (موقت) باید به پیچ و مهره یا هر وسیله ممكن، به نحوی كه در مقابل تنش‌های نصب و مانور كارگران مقاومت نماید، به هم متصل شوند. به جز در مواردی كه در بادبندهای كافی به طور دائمی در اسكلت تعبیه شده است، همواره باید از مهارها و بادبندهای موقتی و مستحكم تا زمانی كه ایمنی ایجاب می‌كند و اسكلت فلزی پایداری خود را به دست نیاورده است، برای جلوگیری از خطر سقوط قطعات فلزی استفاده كرد.