گروت از آب، سیمان، ماسه و افزودنی‌های متداول دیگر تشکیل شده است. در واقع می‌توان آن را چیزی شبیه به همان ملات دانست که جهت پر کردن فضاهای خالی و ترک‌های بزرگ ناشی از لایه لایه شدن و یا خرد شدن بتن استفاده می‌شود.
مهمترین مزایا این است که مکانی که در آن گروت ریخته می‌شود را کاملاً پر می‌کند. گروت‌ها به گونه‌ای طراحی و فرموله می‌شوند که ضمن ایجاد اتصال پایدار بین اجزای سازه‌ای (معمولاً فوقانی و تحتانی)، توان جذب نیروهای وارده و انتقال آن‌ها به بخش زیر کار داشته باشند.
مخلوط‌های آماده جهت مصارف مختلفی مانند زیر صفحه‌ستون‌ها، نصب ریل ماشین‌آلات و… کاربرد دارند.
ملات گروت‌های طراحی شده برای گروت کاری باید پاسخگوی کاربردها عملکردها و نیازهای مشخصی همچون موارد زیر باشند.
مجموعه ویژگی‌های بالا نیازمند همگونی مخلوط مواد چسباننده و مصالح سنگی و مواد افزودنی است. ملات‌های آماده تحت شرایط کنترل شده و فرموله شده و از پیش مخلوط شده در کارخانه بسته‌بندی می‌شوند.
از آنجایی که خصوصیات عملکرد این مواد به طور دقیق مشخص و معلوم است اگر طبق راهنمای سازنده به کار رود و همچنین به طور مناسب تحکیم و عمل‌آوری شوند نتایج رضایت بخشی را به دنبال خواهد داشت.
هرکدام از انواع خصوصیات عملکردی مشخص و منحصر به فردی دارند که بسته به شرایط و خواسته‌های مورد نیاز استفاده می‌شوند.
گروت‌های سیمانی اصلاح‌شده با مواد پلیمری دارای دو جزء است که در هنگام گروت ریزی کافی است این دو جزء با هم مخلوط شوند.
گروت اپوکسی شکل‌پذیر و بدون حلال و شامل ۳ جزء است که در هنگام مصرف کافی است ۳ جزء باهم مخلوط شوند.
از ویژگی‌های گروت اپوکسی استحکام و چسبندگی بالای آن است که علاوه بر بالا بودن مقاومت‌های مکانیکی و شیمیائی، ماده‌ای ایده‌آل جهت انواع کارهای تعمیراتی و نصب ماشین‌آلات فوق سنگین که نیاز به چسبندگی زیاد و مقاومت‌های فشاری و خمشی بسیار بالا دارند، است. خصوصیات اصلی این نوع گروت‌ها به شرح زیر است.
به طور کلی دو روش گروت ریزی در داخل حفرات وجود دارد که شامل موارد زیر است.
روش گروت سیال در محل‌هایی که حفرات تقریباً بسته و مسدود و غیرقابل دسترسی بوده و بیرون از آن گروت کاری به‌راحتی امکان‌پذیر نیست کاربرد فراوان دارد.
مصرف گروت خشک با وجود رضایت در عمل و کیفیت، در کارهای ساختمانی همیشه روش مناسبی نیست و عموماً تمایل به استفاده از روش سیال بیشتر است.
حداكثر ضخامت گروت ريزی در يک مرحله نبايد متجاوز از ۱۰ سانتی متر باشد ولی برای ضخامت‌های بيشتر و حداكثر تا ۱۵ سانتيمتر گروت ريزی در يک مرحله، بايستی از سنگدانه‌هایی با سايز ۳ الی ۱۵ ميليمتر در مخلوط با گروت استفاده شود كه در اين صورت با توجه به نوع سازه نسبت شن به گروت از حداكثر ۱ به ۱ تجاوز ننمايد تا اثرات زيانباز حاصل از حرارت هيدراسيون خنثی شود. و برای ضخامت‌های بیشتر باید با توجه به نظر طراح و مندرجات نقشه‌های مربوطه عمل شود.