کف کاذب نام کالائی است که به قرینه سقف کاذب نامگذاری شده و به کفی اطلاق میشود که کف اصلی سازه ساختمانی نیست و جهت افزایش ارتفاع محل تردد به کمک پایه‌هائی بر کف اصلی طبقات نصب شده است.
دلیل بکارگیری آن عموماً جهت پوشش حجم زیادی از کابل‌ها و تأسیسات است که در بعضی از اماکن بکار می‌رود. از آن جمله می‌توان از اطاق‌های کنترل و فرمان مراکز کامپیوترهای سرور، پست‌های برق و مخابرات، برج‌های کنترل، اطاق‌های قرنطینه، گلخانه‌های مکانیزه و …. نام برد.
ولی اخیراً بکارگیری انواع خاص از کف کاذب به منظور گرمایش از کف و انتقال آب‌های سطحی و کاهش رطوبت و همچنین به منظور سبک سازی ساختمان‌ها نیز رونق یا فته است، ضمناً کف‌های کاذب در ابعاد مختلف ارائه میشوند که معمولاً ۴۰ ×۴۰، ۴۰ × ۶۰، ۵۰ × ۵۰ ،۶۰ × ۶۰، ۸۰ × ۸۰ و ۱۲۰ × ۶۰ است.
کف‌های کاذب عموماً از اجزاء کلی تایل یا کفه، پایه، رابط یا استرینگر تشکیل میشوند که بسته به نوع کف کاذب از مواد مختلفی جهت ساخت آنها استفاده میشوند.
کف‌های کاذب از نظر کاربردی به چهار دسته تقسیم میشوند.
از ويژگی‌های مهم اين كف‌های كاذب می‌توان به موارد زیر اشاره كرد.