جولای 7, 2015/۴ دیدگاه /در اجرا و مصالح ساختمانی, طراحی سازه های بتنی, مقالات /توسط علی زارع
با توجه به طول محدود میلگرد های موجود در بازار، اغلب در هنگام اجرای سازه های بتنی بایستی با روش های مختلفی مثل وصله میلگرد ها یا با کنارهم قرار دادن آن ها تحت ضوابط خاصی میلگرد با طول مورد نظر خود را ایجاد کنیم. البته بایستی سعی شود که در طراحی و اجرا حتی الامکان از آرماتورها به صورت پیوسته و یکپارچه استفاده شود. در صورتیکه استفاده از وصله در آرماتورها اجتناب ناپذیر باشد بایستی از اجرای این وصله ها در محل لنگر حداکثر پرهیز نمود و تا حد امکان آن ها را در محل هایی با لنگر خمشی حداقل تعبیه نمود.
این روش وصله میلگرد را می توان رایج ترین و ارزان ترین نوع وصله دانست. وصله پوششی با مجاور هم قرار دادن دو میلگرد در قسمتی از طولشان صورت می گیرد. طولی که دو میلگرد در کنار هم قرار می گیرند طول پوشش (lap length) یا طول وصله (splice length) نامیده می شود.
این نوع وصله به دو صورت اجرا می شود:
در حالت غیر تماسی ،میلگردها در طول وصله خود، با یک فاصله مشخصی ازهم قرار می گیرند که این فاصله باید به اندازه ای باشد تا بتن به طور مناسب در بین میلگردهای وصله شونده نفوذ کرده و بین آن ها حفره ایجاد نگردد. شرایط و ضوابط استفاده از وصله پوششی در میلگرد های تحت کشش و فشار و همچنین وصله میلگرد ها در ستون ها در مبجث نهم مقررات ملی ساختمان و ACI آمده است.
وصله پوششی
به شرطی که کیفیت جوش بسیار عالی بوده و توسط دستگاه نظارت تایید شود؛ این نوع وصله میلگرد ، از نظر انتقال تنش بسیارخوب تلقی می شود.
جوش سر به سر
این نوع وصله ها برای انتقال تنش در میلگرد هایی که فقط تحت فشار هستند، کاربرد دارد. بنابراین استفاده از این نوع وصله ها فقط در دورپیچ ها یا اعضایی با خاموت بسته کاربرد دارد.
وصله اتکایی
این نوع وصله یک وسیله مکانیکی است که عموما با پیچ کردن و ایجاد اصطکاک بین جداره های آن و میلگرد ها، انتقال تنش را از یک میلگرد به میلگرد بعدی فراهم می کند. با استفاده از اتصالات مکانیکی از باقی ماندن آرماتور به صورت مهار پوششی جلوگیری شده و ضایعات آرماتور نیز به حداقل کاهش می‌یابد. با وصله مکانیکی امکان متصل کردن میلگرد هایی با قطر متفاوت به صورت سر به سر یا پهلو به پهلو فراهم می شود.