فشار ناشی از وزن بتن تازه و سر بارها به زمان اجرای بتن ریزی بستگی دارد. هر چه مقدار فشار بتن بیشتر باشد به پشت بند با ابعاد بزرگتر و فواصل نصب کمتری نیاز است. تعداد و ابعاد پشت بندهای لازم برای یک صفحه قالب، با توجه به ابعاد قالب و نیرهای وارد بر آن، تعیین می‌شود که در هر صورت عرض پشت بند هیچ گاه نباید از ۵ سانتی متر کمتر باشد. عرض مناسب پشت بند ۷ تا ۱۰ سانتی متر است و فاصله پشت بندها از هم حداکثر ۶۰ سانتیمتر است.
این پشت بندها جهت جلوگیری از اعوجاج قالب‌ها و ایجاد مقاومت در محور طولی بسته می‌شوند که معمولاً از لوله داربستی به قطر ۵ سانتیمتر جهت این امر استفاده می‌شود. انواع پروفیل و ناودانی نیز قابلیت اتصال به عنوان پشت بند افقی را دارند. معمولاً این پشت بندها به فواصل ۵۰ سانتیمتر از هم قرار می‌گیرند.
این پشت بندها جهت ایجاد مقاومت در برابر فشار جانبی بتن و جلوگیری از اعوجاج قالب در مؤلفه قائم به کار می‌روند، که معمولاً برای ارتفاع‌های کمتر از ۲ متر از ۲ شاخه لوله داربستی به قطر ۵ سانتیمتر در کنار هم و برای ارتفاع‌های بالای ۲ متر که فشار هیدرواستاتیک بتن بیشتر است از سولجر استفاده می‌شود. سولجر عضو عمودی باربر با ممان اینرسی زیاد است. سولجر‌های تولید شده، از ورق ۴ میلیمتر و به صورت دوبله با مقطع ۱۵×۱۵ سانتیمتر به طول‌های ۱ متر، ۱/۵ متر، ۲ متر، ۲/۵ متر و ۳ متر است. پشت بندهای عمودی در پشت سر پشت بندهای افقی بسته می‌شوند.