با سلام و عرض خسته نباشید محضر شما دانشجویان و مهندسین عزیز و گرانقدر.
انواع اتصال های جوشی
اتصال قطعات فلزی به کمک حرارت به طوری که حرارت وارده آنها را به شکل خمیری و یا مذاب درآورد، فرایند جوشکاری نامیده می شود.
اتصال سپری ( Tee Joints ) : برای ساخت نیمرخ های مرکب Tو I و قطعاتی که با زاویه با هم جفت می گردند، به کار می رود. در این اتصالات نیز اکثرا از جوش گوشه استفاده می شود.
اتصال پیشانی ( Edge Joints ) : این اتصالات معمولا برای نگهداری دو یا چند صفحه در یک سطح به کار می رود.
جوش شیاری ( Groove Weld )
جوش گوشه ( Fillet Weld )
جوش کام ( Slot Weld )
جوش انگشتانه ( Plug Weld )
ـ در اتصالات ساختمانی نسبت تقریبی استفاده از این جوش ها به قرار زیر است:
جوش گوشه ۸۰ درصد، جوش شیاری ۱۵ درصد، جوش کام و جوش انگشتانه ۵ درصد.
جهت ایجاد ارتباط میان طراح و جوشکار و همچنین مهندس ناظر نیاز به علایم ویژه ای می باشد که بتوان نوع، طول، محل و … جوش مورد نیاز را نمایش داد.
در جوشکاری با قوس الکتریکی که متداول ترین نوع جوشکاری در ساختمان سازی است، اتصال بین مصالح با ذوب کردن لبه های درز و سخت شدن بعدی آنها صورت می گیرد. در حین ذوب، فلز پایه و فلز جوش با یکدیگر ممزوج شده و پس از سخت شدن، اتصال قطعات تامین می شود.
اتصال های جوشی
انواع اتصالات جوشی عبارتند از:
الف) اتصال لب به لب
ب) اتصال پوششی
پ) اتصال سپری
ت) اتصال گونیا
ث) اتصال پیشانی
انواع جوش عبارتند از:
الف) جوش شیاری
ب) جوش گوشه
پ) جوش کام
ت) جوش انگشتانه
جوش گوشه متداول ترین نوع جوش در سازه های فولادی است. بعد از آن جوش شیاری قرار دارد. کاربرد جوش انگشتانه و کام به موارد مخصوصی که در آن مقاومت جوش انجام شده در لبه ها به حد کافی نباشد، محدود می شود.
جوش گوشه
جوش گوشه متداول ترین جوش در ساختمان فولادی است. از این جوش می توان در اتصال روی هم، اتصال سپری و اتصال گونیا استفاده کرد.
برای انجام جوش شیاری در دولبه مجاور هم، لازم است لبه های کار به منظور نفوذ کامل جوش آماده شوند.
برای مشخص نمودن مشخصات جوش روی نقشه، علائم خاصی به کار می رود. این علائم و استانداردها که در شکل به نمایش درآمده است، به خوبی هر دستورالعملی مخصوص، مشخص کننده نوع، اندازه، طول و محل هر جوش است.
برحسب وضعیت قطعه مورد جوش و الکترود نسبت به هم چهار وضعیت جوشکاری وجود دارد که عبارت اند از:
۱) وضعیت تخت یا کفی ( با علامت f۲ در جوش گوشه و G۱ در جوش شیاری)
۲) وضعیت افقی ( با علامت f۲ در جوش گوشه و G۲در جوش شیاری )
۳) وضعیت سوبالا یا قائم ( با علامت f۳ در جوش گوشه و G۳ در جوش شیاری )
۴) وضعیت سقفی ( با علامت f۴ در جوش گوشه و G۴ در جوش شیاری ) ساده ترین نوع جوشکاری در وضعیت تخت و مشکل ترین آن در وضعیت سقفی است.
میزان آمپراژ ماشین، جوشکاری ( و یا عمل جوشکاری خاص )، همچنین فاصله ماشین از محل کار دو عامل مهم در انتخاب کابل جوشکاری مناسب است.
هرچه قدر شدت جریان( آمپر ) و فاصله ماشین جوشکاری از محل کار بیشتر باشد کابلی با اندازه بزرگتر باید انتخاب شود. با کاهش قطر کابل، مقاومت آن افزایش می یابد، ولی اگر کابل خیلی کوچک ( نازک ) باشد، بیش از حد گرم می شود و اثر نا مناسبی در جوشکاری خواهد داشت. افزایش کابل نیز موجب افزایش مقاومت خواهد داشت، بنابراین ماشین جوشکاری باید حتی المقدور در نزدیکی محل جوشکاری مستقر شود طول زیاد کابل های جوشکاری ممکن است باعث افت ولتاژ قابل ملاحظه ای در طول کابل شود که در این موضوع اثر مهمی بر جریان الکتریکی و تشکیل قوس خواهد داشت.
فصل مشترک دو قطعه که مصالح جوش در امتداد آن رسوب می کند، درز جوش نامیده می شود. هندسه درز جوش از عوامل مهم و تاثیرگذار بر اقتصاد و کیفیت جوش است. هندسه درز جوش با سه پارامتر زیر تعریف می شود.
الف) زاویه پخی لبه
ب) بازشدگی یا دهانه ریشه ( R )
پ) پیشانی یا ضخامت ریشه
برای اینکه جوش شیاری در درز بین دو قطعه رسوب کند، لازم است بر حسب ضخامت و نیز سهولت کار، به لبه شکل هندسی خاص داد. بر حسب نوع شکل هندسی، انواع درز جوش، به صورت زیر می آید:
۱) ساده
۲) جناغی ( یک رو و دورو )
۳) نیم جناغی ( یک رو و دورو، V )
۴) لاله ای ( یک رو و دورو، U )
۵) نیم لاله ای ( یک رو و دورو، j )
دهانه ریشه به این منظور به کار می رود که الکترود بتواند به ریشه ی جوش برسد. هر قدر که زاویه ی پخی لبه ها کم باشد، برای اینکه یک ریشه خوب به دست آید، باید دهانه ریشه ( R ) را بیشتر در نظر گرفت. اگر دهانه ریشه خیلی کوچک باشد جوش ریشه خیلی مشکل خواهد بود و باید از الکترودهای نازک استفاده کرد که این عمل باعث کندکاری خواهد شد.
Lap Joints ): به دلیل سادگی اتصال دادن و سهولت در تنظیم اتصال به کار می رود. در این اتصالات اکثرا از جوش گوشه استفاده می شود.
جوشکار در حین جوشکاری
انواع جوش