در صورتی که میانقاب غیر سازه‌ای از قاب جدا شوند باید از ظرفیت میانقاب در باربری جانبی صرفنظر نمود. ولی در هر صورت پایداری میانقاب باید به عنوان یک المان غیر سازه‌ای در زمان وقوع زلزله کنترل شود. این پایداری باید در برابر نیروهای داخل و خارج از صفحه کنترل شوند.
با توجه به نحوه اجرای جداکننده‌ها که با قاب فاصله‌ای ۴ سانتیمتری دارند در اثر اعمال نیروی حانبی به سازه نیرویی از قاب به جداکننده وارد نمی‌شود. ولی با توجه به جرم خود جدا کننده، نیرویی حاصل از شتاب جدا کننده به آن اعمال می‌شود. در صورتی که این نیرو در جهت خارج از صفحه دیوار باشد، بیشترین اثر را بر دیوار اعمال خواهد نمود.
برای دیوارهای جداکننده به عنوان یک عضو غیر سازه‌ای نیرویی وارد بر صفحه عمود بر دیوار و به صورت گسترده در سطح دیوار وارد می‌شود.
در صورتی که طول بازشو بیش از ۵۰٪ طول دیوار و یا ارتفاع بازشو بیش از ۵۰٪ ارتفاع دیووار جدا کننده باشد، می‌توان پانل دیوار را به صورت پانل‌های کوچکتر در اطراف بازشو طراحی نمود. در صورت عدم امکان استفاده از این روش طراحی دیوار با استفاده از تئوری صفحات با شرایط تکیه گاهی مناسب ،مجاز است.
نتایج آزمایشگاهی مقاومت خارج از صفحه دیوار، همواره بیش از مقاومت خارج از صفحه محاسبه شده بر اساس تئوری خمش است. علت آن پدیده‌ای به نام کنش قوسی است. البته کنش قوسی زمانی در یک دیوار به وجود می‌آید که شرایطی در نحوه اجرا و تکیه گاهی آن وجود داشته باشد. براساس نشریه شماره ۳۶۰ در صورت وجود شرایط زیر، کنش قوسی در دیوار به وجود می‌آید.
برای آنکه پدیده کنش قوسی در دیوار به وجود آید باید المانی به نام ستونک در طرفین دیوار اجرا شود. ستونک‌ها باید برای نیروی خارج از صفحه دیوار طراحی شوند.
در صورت اجرای ستونک‌ها در طرفین دیوار، توزیع نیرو در دیوار، بر اساس تئوری خط تسلیم با زاویه ۴۵ درجه خواهد بود. با توجه به نسبت طول و عرض دیوار نیروی وارد به ستونک متغییر خواهد بود. توزیع نیرو در ستونک به صورت مثلثی با تیکه گاه مفصلی در جهت اطمینان بوده و که شدت بار تعیین کننده در وسط دهانه و حداکثر لنگر وارده به ستونک محاسبه می‌شود.
برای اجرای ستونک‌ها می‌توان از دو نوع مقاطع گرم نورد شده مرکب و مقاطع سرد نورد شده استفاده نمود. کفایت ظرفیت خمشی المان ستونک و تغییر مکان خمشی ناشی از نیروی افقی وارد بر دیوار باید در این المان محاسبه و کنترل شود. با توجه به متفاوت بودن استاندراد طراحی مقاطع گرم نورد شده با مقاطع سرد نورد شده، طراحی مقاطع المان ستونک‌ها متفاوت است. از این رو نحوه طراحی المان ستونک به دو صورت گرم نورد شده با استفاده از مبحث ۱۰ مقررات ملی ساختمان و سرد نورد شده با استفاده از نشریه شماره ۶۱۲ سازمان مدیریت و برنامه ریزی ارائه شده است.
برای جلوگیری از کمانش دیوارهای جداکننده با طول‌های زیاد، باید مهارهایی اجرا شود تا از پرتاب خارج از صفحه دیوار جلوگیری نمایند. با توجه به نحوه اجرا و پیوستگی بین هسته بنایی با مهارها که می‌تواند از تسمه یا میلگرد باشد، فرض می‌شود دیوار عملکرد کامپوزیتی داشته باشد. بنابراین از مفاهیم مسلح شدگی در مقاطع مرکب استفاده شده و نیروی وارده به مهار محاسبه می‌شود. همچنین مقاومت برشی مقطع مرکب شامل المان بنایی و مهارها باید در برابر برش وارده به مقطع در محل تکیه گاه کنترل شود.
نیروی برشی وارد بر هر تیرک برابر است با نیروی برشی وارد بر مهار. تیرک‌های متصل به ستونک لنگر پیچشی حاصل از ۲۵٪ گیرداری احتمالی ستونک منتقل می‌شود. این نیرو به صورت تنش برشی پیچشی در مقطع تیرک ظاهر می‌شود. بنابراین مقطع باید در برابر این تنش برشی کنترل شود.
با توجه به جزییات اجرایی اتصال بین ستونک و تیرک باعث ایجاد گیرداری جزئی احتمالی در این اتصال می‌شود. با توجه به ضخاکت و سختی مقطع تیرک مورد استفاده در دستورالعمل حاضر، مقدار گیرداری مذکور در حدود ۲۵ درصد لحاظ شده است.
نیروی افقی وارد بر اتصال تیرک به قاب برابر است با نسبت سطح بارگیر استاد به سطح کل دیوار مذکور در نیروی خارج از صفحه دیوار. در صورت استفاده از حداقل دو ردیف اتصال در راستای طولی دیوار، لنگر حاصل از ۲۵درصد گیرداری احتمالی ستونک، به اتصال تیرک و قاب وارد می‌شود. که این لنگر به صورت کوبل کشش و فشار به اجزای اتصال وارد می‌شود.
نیروی وارد بر اتصال بین مهار و تیرک برابر نیروی کششی ناشی از خمش مقطع دیوار است.